Foto: Melamine kinderbordje met een afbeelding van Elsa Beskow.
Eén van de twee grote Nederlandse kunstvoedingsfabrikanten is bang dat de Nederlandse consument achter het net zal vissen als de Chinezen zo door gaan. De andere grote Nederlandse kunstvoedingfabrikant denkt dat het wel los zal lopen. Die ene roept de grootwinkeliers op om maar een beetje van zijn product in de schappen te zetten* en de rest achterin het magazijn te bewaren, de ander gaat ervan uit dat de grootwinkeliers zelf al een maximaal-aantal-dezelfde-producten-per-klant beleid voeren. De ene is blijkbaar bang dat de koopdrang van de Chinese handelaren alle voorraden zal opmaken en er niets over blijft voor Nederlandse baby’s; de ander heeft blijkbaar voldoende voorraad om die angst niet te hebben. Het lijkt erop dat die ene fabrikant vindt dat Nederlandse koeienmelk in de eerste plaats ten goede moet komen aan Nederlandse baby’s. En als die Chinezen het ook willen voor hun baby’s, dan moeten ze het via de reguliere groothandels kanalen binnenhalen. Dat is namelijk voor de fabrikant veel profijtelijker.
Wat is er aan de hand? Wel, Nederlandse fabrikanten zijn niet de enige die koeienmelk verknutselen tot een moedermelksurrogaat, dat doen Chinezen ook. En omdat dat zo’n ludieke business is (kunstvoeding geven is in China de moderne, westers georiënteerde keuze, borstvoeding is voor arme, ouderwetse ouders) en kapitalisme in China geen vies woord meer is, proberen de lokale fabrikanten de business nog ludieker te maken. Ze stopten daarom een soort plastic (melamine**) in de melk voor baby’s die het deed lijken of er meer eiwitten inzaten dan er eigenlijk inzaten en verkochten het tegen goed geld aan nietsvermoedende ouders, die dachten hun kindjes het beste van het beste te geven. Nu is kunstvoeding om te beginnen al nooit het beste als het om zuigelingenvoeding gaat, maar die extra-speciaal bewerkte soort al helemaal niet. Er werden kindjes ziek, erg ziek, en er gingen kindjes dood.
Dat is erg, heel erg; dat wens je geen ouder toe. De ouders van de kinderen die overbleven zagen direct in dat die kunstvoeding niet deugde en gingen op zoek naar alternatieven. Ze kwamen tot de treurige conclusie dat het allemaal aan die malafide en vermaledijde Chinese fabrikanten lag. Westerse kunstvoeding moesten ze hebben, het echte werk, daar zouden hun kindjes wel gezond op groot groeien. En dus zagen allerlei handelaartjes hun kans schoon en gingen om te beginnen in Australië de supermarkten strippen van kunstvoeding om die in China verder te verkopen. Toen Australië leeg was, verlegden ze hun opkoopmarkt naar Europa. En daarom is die ene Nederlandse fabrikant bang dat zijn product in de Nederlandse supermarkten uitverkocht zal raken. De andere niet, die denkt dat er genoeg is voor iedereen.
Misschien is de angstige fabrikant wel banger dat zijn reguliere afzetmarkt in China*** zal instorten. Want waar in Nederland deze fabrikant net een nieuwe reclamecampagne heeft gelanceerd om het drinken van relatief onbewerkte koeienmelk te bevorderen (met die romantisch onder maanlicht in de wei grazende koeien, ja, ja, volkomen waarachtig, net als de boodschap over de gezondheid van melk), verovert hij in de rest van de wereld, met name in Azië, de markt met tot zuigelingenvoeding verknutselde koeienmelk***. Het kwam deze fabrikant dus eigenlijk wel goed uit dat die Chinese baby’tjes waren dood gegaan (o, hij vond het echt ook wel heel erg natuurlijk), want zo kon hij zijn veilige, superieure, westerse product daar stevig in de markt zetten. En dan komen die opportunistische kleine handelaartjes dat eventjes onderuit halen. Dat kunnen we niet hebben natuurlijk. Het is dus niet zo dat hij de Chinese kindjes zijn product niet gunt, integendeel: hoe meer hoe liever, maar dan wel op de voor hem meest profijtelijke manier.
In Nederland lijkt er intussen een discussie te zijn losgebarsten naar aanleiding van de berichten over van kunstvoeding ontdane Nederlandse supermarkten. Het schijnt dat die angst voor een poedermelktekort wordt aangegrepen door leden van een zekere maffia om moeders die hun kinderen met dat poeder willen voeden voor slechte moeders uit te maken. Dat is althans wat naar het lijkt een artikel**** op geenstijl.nl probeert te vertellen. Nu is onrust stoken, afgaande op hun titel en slogan, de professie van GeenStijl [GeenStijl : Tendentieus, ongefundeerd en nodeloos kwetsend. Nieuwsfeiten, schandelijke onthullingen en journalistiek onderzoek wisselen elkaar af met luchtige onderwerpen en prettig gestoorde onzin.], dus dat hoeven we gelukkig niet serieus te nemen. Schelden doet immers geen zeer? Toch? - Schelden doet wel zeer, schelden kan tot zeer ernstige gevolgen leiden, denk maar aan de recente zelfmoorden van uitgescholden jonge mensen. Schelden is smaad. En GeenStijl mag er niet van uit gaan dat alle lezers de satire zullen begrijpen (als het al als satire is bedoeld en niet als vermomming om ongestoord te kunnen schelden en met modder gooien). GeenStijl gooit de goede naam van een heel grote bevolkingsgroep volkomen ongefundeerd te grabbel en maakt hen het mikpunt van meer scheldkanonnades en smaadacties. En hij doet dit door het voor te stellen alsof de belaagde bevolkingsgroep zelf een massale smaadacties doet. Kwestie van een waard en zijn gasten? Ik vind dat geen stijl.
*) 'Beperk babyvoeding in schappen'. nos.nl 21-01-2013
**) Van Kemenade L: Schandaal babyvoeding China blijft groeien, Elsevier. nl, 2008
***) Goed halfjaar FrieslandCampina. nos.nl, 30-08-2012.
****) Wie flesvoeding geeft houdt niet van haar baby
Eurolac Flits! met label reclame, kunstvoeding. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
Eén van de twee grote Nederlandse kunstvoedingsfabrikanten is bang dat de Nederlandse consument achter het net zal vissen als de Chinezen zo door gaan. De andere grote Nederlandse kunstvoedingfabrikant denkt dat het wel los zal lopen. Die ene roept de grootwinkeliers op om maar een beetje van zijn product in de schappen te zetten* en de rest achterin het magazijn te bewaren, de ander gaat ervan uit dat de grootwinkeliers zelf al een maximaal-aantal-dezelfde-producten-per-klant beleid voeren. De ene is blijkbaar bang dat de koopdrang van de Chinese handelaren alle voorraden zal opmaken en er niets over blijft voor Nederlandse baby’s; de ander heeft blijkbaar voldoende voorraad om die angst niet te hebben. Het lijkt erop dat die ene fabrikant vindt dat Nederlandse koeienmelk in de eerste plaats ten goede moet komen aan Nederlandse baby’s. En als die Chinezen het ook willen voor hun baby’s, dan moeten ze het via de reguliere groothandels kanalen binnenhalen. Dat is namelijk voor de fabrikant veel profijtelijker.
Wat is er aan de hand? Wel, Nederlandse fabrikanten zijn niet de enige die koeienmelk verknutselen tot een moedermelksurrogaat, dat doen Chinezen ook. En omdat dat zo’n ludieke business is (kunstvoeding geven is in China de moderne, westers georiënteerde keuze, borstvoeding is voor arme, ouderwetse ouders) en kapitalisme in China geen vies woord meer is, proberen de lokale fabrikanten de business nog ludieker te maken. Ze stopten daarom een soort plastic (melamine**) in de melk voor baby’s die het deed lijken of er meer eiwitten inzaten dan er eigenlijk inzaten en verkochten het tegen goed geld aan nietsvermoedende ouders, die dachten hun kindjes het beste van het beste te geven. Nu is kunstvoeding om te beginnen al nooit het beste als het om zuigelingenvoeding gaat, maar die extra-speciaal bewerkte soort al helemaal niet. Er werden kindjes ziek, erg ziek, en er gingen kindjes dood.
Dat is erg, heel erg; dat wens je geen ouder toe. De ouders van de kinderen die overbleven zagen direct in dat die kunstvoeding niet deugde en gingen op zoek naar alternatieven. Ze kwamen tot de treurige conclusie dat het allemaal aan die malafide en vermaledijde Chinese fabrikanten lag. Westerse kunstvoeding moesten ze hebben, het echte werk, daar zouden hun kindjes wel gezond op groot groeien. En dus zagen allerlei handelaartjes hun kans schoon en gingen om te beginnen in Australië de supermarkten strippen van kunstvoeding om die in China verder te verkopen. Toen Australië leeg was, verlegden ze hun opkoopmarkt naar Europa. En daarom is die ene Nederlandse fabrikant bang dat zijn product in de Nederlandse supermarkten uitverkocht zal raken. De andere niet, die denkt dat er genoeg is voor iedereen.
Misschien is de angstige fabrikant wel banger dat zijn reguliere afzetmarkt in China*** zal instorten. Want waar in Nederland deze fabrikant net een nieuwe reclamecampagne heeft gelanceerd om het drinken van relatief onbewerkte koeienmelk te bevorderen (met die romantisch onder maanlicht in de wei grazende koeien, ja, ja, volkomen waarachtig, net als de boodschap over de gezondheid van melk), verovert hij in de rest van de wereld, met name in Azië, de markt met tot zuigelingenvoeding verknutselde koeienmelk***. Het kwam deze fabrikant dus eigenlijk wel goed uit dat die Chinese baby’tjes waren dood gegaan (o, hij vond het echt ook wel heel erg natuurlijk), want zo kon hij zijn veilige, superieure, westerse product daar stevig in de markt zetten. En dan komen die opportunistische kleine handelaartjes dat eventjes onderuit halen. Dat kunnen we niet hebben natuurlijk. Het is dus niet zo dat hij de Chinese kindjes zijn product niet gunt, integendeel: hoe meer hoe liever, maar dan wel op de voor hem meest profijtelijke manier.
In Nederland lijkt er intussen een discussie te zijn losgebarsten naar aanleiding van de berichten over van kunstvoeding ontdane Nederlandse supermarkten. Het schijnt dat die angst voor een poedermelktekort wordt aangegrepen door leden van een zekere maffia om moeders die hun kinderen met dat poeder willen voeden voor slechte moeders uit te maken. Dat is althans wat naar het lijkt een artikel**** op geenstijl.nl probeert te vertellen. Nu is onrust stoken, afgaande op hun titel en slogan, de professie van GeenStijl [GeenStijl : Tendentieus, ongefundeerd en nodeloos kwetsend. Nieuwsfeiten, schandelijke onthullingen en journalistiek onderzoek wisselen elkaar af met luchtige onderwerpen en prettig gestoorde onzin.], dus dat hoeven we gelukkig niet serieus te nemen. Schelden doet immers geen zeer? Toch? - Schelden doet wel zeer, schelden kan tot zeer ernstige gevolgen leiden, denk maar aan de recente zelfmoorden van uitgescholden jonge mensen. Schelden is smaad. En GeenStijl mag er niet van uit gaan dat alle lezers de satire zullen begrijpen (als het al als satire is bedoeld en niet als vermomming om ongestoord te kunnen schelden en met modder gooien). GeenStijl gooit de goede naam van een heel grote bevolkingsgroep volkomen ongefundeerd te grabbel en maakt hen het mikpunt van meer scheldkanonnades en smaadacties. En hij doet dit door het voor te stellen alsof de belaagde bevolkingsgroep zelf een massale smaadacties doet. Kwestie van een waard en zijn gasten? Ik vind dat geen stijl.
*) 'Beperk babyvoeding in schappen'. nos.nl 21-01-2013
**) Van Kemenade L: Schandaal babyvoeding China blijft groeien, Elsevier. nl, 2008
***) Goed halfjaar FrieslandCampina. nos.nl, 30-08-2012.
****) Wie flesvoeding geeft houdt niet van haar baby
Eurolac Flits! met label reclame, kunstvoeding. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
Melamine beschreven op Wikipedia